Witam serdecznie
Jestem profesorem psychiatrii i wykładowcą w Instytucie Psychologii UKSW w Warszawie. Popieram petycję i gorąco proszę o rozprzestrzenianie jej w różnych środowiskach celem uzyskania jak największego poparcia. W Instytucie Psychologii UKSW realizujemy projekt badawczy dotyczący oceny stresu, depresji, lęku oraz ryzyka samobójczego u maturzystów z dyskalkulią i ta problematyka jest na agendzie spraw rzecznika ds. pacjentów.
Proszę środowiska psychologiczne, psychiatryczne, pedagogiczne, rodziców i szkoły o połączenie sił walce o prawo do wyboru przedmiotów maturalnych u młodzieży z dyskalkulią. Obserwuję nasilone epizody depresji, aktów autodestrukcji i prób samobójczych u pacjentów w związku z nałożonym obowiązkiem egzaminu maturalnego z matematyki, który często przerasta możliwości neuroatypowego mózgu maturzysty z deficytami neurorozwojowymi, w tym dyskalkulią.
Dyskalkulia, nazywana również dysleksją matematyczną, jest zaburzeniem neurorozwojowym objawiającym się trudnością w nauce matematyki i arytmetyki przy prawidłowym lub nawet ponadprzeciętnym ilorazie inteligencji. Częstość występowania dyskalkulii w środowisku szkolnym wynosi obecnie około 3 do 6%, z podobnym rozkładem pomiędzy chłopcami i dziewczętami. Osoby z dyskalkulią mają trudności w uczeniu się tabliczki mnożenia, z rozumieniem pojęć matematycznych, odczytywaniem symboli matematycznych, z wykonywaniem operacji matematycznych. (niedokańczanie działań matematycznych), z zaburzeniem funkcji wzrokowo-przestrzennych, w tym rysowaniem figur geometrycznych i określaniem ich lokalizacji względem innych przedmiotów. Niestety dyskalkulia jest zaburzeniem, które utrzymuje się przez całe życie, chociaż wczesna diagnoza i terapia tego zaburzenia może poprawić umiejętności matematyczne.
Uczniowie z dyskalkulią zdają egzamin z matematyki na maturze na poziomie około 50%. Oznacza to, iż co drugi maturzysta musi podejść powtórnie do egzaminu maturalnego, co powoduje ogromny stres związany z dużym ryzykiem ponownej porażki na egzaminie maturalnym oraz rezygnacji z marzeń i ambicji dt. studiów wyższych.
„Co mam zrobić ze swoim życiem jak nie zdam matury z matematyki, którą na egzaminie próbnym piszę poniżej 20%?” – zapytała płacząc na konsultacji psychiatrycznej maturzystka ze średnią 4,7 i osiągnięciami w olimpiadzie z języka angielskiego. Nic nie umiem robić poza nauką w szkole. Marzyłam o studiach prawniczych”.
Z pacjentami cierpią całe rodziny poszukujące rozwiązań w dodatkowych korepetycjach z matematyki albo w kosztownej anglojęzycznej edukacji w ucieczce przed maturą z matematyki w polskiej szkole.
Dziękuję za każdy głos wsparcia w słusznej sprawie – w poprawie zdrowia psychicznego
naszej młodzieży i prewencji ludzkich dramatów.
Prof. Katarzyna Kucharska, specjalista psychiatra